Hermann Hesse Siddhartha

Siddhartha is het verhaal van een brahmanenzoon die zijn leven wijdt aan het zoeken naar het ware zelf. Als asceet in de bergen mediteert en vast hij, maar vindt de waarheid niet. Zwervend als bedelmonnik hoort hij spreken over de Boeddha, maar ook de grote Meester kan hem de waarheid niet geven. Dan stort hij zich in het wereldse leven, wordt minnaar van de courtisane Kamala, verwerft rijkdom en bezit, totdat hij voelt hierin ten onder te zullen gaan; en opnieuw wordt hij bedelaar.
Geleid door het heilige Om komt Siddhartha ten slotte aan de grote rivier, symbool van harmonie en vergankelijkheid. In de hut van de oude veerman leert hij de wereld der dingen lief te hebben en te begrijpen.

Van een steen kan ik houden, en ook van een boom of een stuk schors. Het zijn tastbare zaken, en van wat tastbaar is kan men houden. Maar van woorden kan ik niet houden. Daarom zie ik niets in een leer.

Zo is Siddhartha van asceet en bedelmonnik, levensgenieter en rijkaard teruggekeerd tot de eenvoud van een kind: hij heeft de harmonie, het eeuwige Om gevonden.

Hermann Hesse (1877-1962) ontving in 1946 de Nobelprijs voor Literatuur. Tot zijn beroemdste romans horen Demian, De steppewolf, Narziss en Goldmund en Het Kralenspel.